Lekker naar het strand om even uit te waaien. Lopen langs de kustlijn, voetjes in het zand, heerlijk de wind door mijn haren, luisteren naar de vogels en de zee.
Het lijkt net alsof al mijn hersenspinsels meegenomen worden door de wind, ik wordt in mijn hoofd lichter, ik kan op dat moment weer meer relativeren en het voelt alsof ik al mijn gedachtes beter op een rij kan zetten. Al mijn zintuigen worden even aangesproken en mag ik even voelen, even niet alleen meer dat hoofd maar mijn hele lijf.
Wat gebeurt er? Doordat je letterlijk even uit je dagelijkse routine stapt doorbreek je een patroon. Je hoofd ( het denken) reageert verwonderd en verbaasd “Wat doe je nu? Waar kan ik me nu op richten?” Je lijf reageert met “heerlijk , even wat anders”, je zintuigen hebben zoiets als “ ik ruik het zout, ik voel het zand en ik hoor de vogels”.
De kunst is om je bewust te worden van je eigen patroon en dat te doorbreken, door bijvoorbeeld naar buiten te gaan. Dit kan een wandeling zijn bij je in de buurt , heb je wat meer tijd even naar een bos of strand. Op dat moment krijg je letterlijk ruimte voor nieuwe ideeen, gedachtes, invalshoeken.
Ik zou zeggen probeer je bewust te worden van je patronen en weet dat je een keuze hebt om dit te doorbreken.
