Dit is een spreekwoord uit Groningen. Tijdens mijn kinderjaren heb ik hier een aantal jaar gewoond en ik vind het nog steeds een leuke inspirerende stad .
Het voorjaar komt eraan. Heerlijk dat waterige zonnetje dat zijn best doet om sterker te worden. In de grond ligt alweer zoveel zaad en liggen plantjes zich klaar te maken om zich straks boven de grond in volle glorie te laten zien. De tuin vraagt aandacht, zaadjes kunnen gezaaid worden. Alles staat in het teken van voorbereiding.
Wie echter slaapt in deze tijd, krijgt later honger.
Zaden hebben tijd nodig om te kiemen, tot wasdom te komen. Hebben liefde en aandacht nodig. Als ik opbrengst van mijn planten wil hebben dan zal ik me toch ook bezig moeten houden met een planning. Wat wil ik straks eten? Wanneer moet ik dan zaaien, wanneer kan ik uitplanten?
Maar hoe staat het met ons? Hoe zit het met jouw talenten, ideeën, wensen? Zijn ze nog ver opgeborgen in je onderbewuste, staan ze nog in de slaapstand? Ben je zo druk bezig met je werk, je gezin, je vrienden en familie dat je voor je gevoel alleen maar aan het geven bent?
Wordt het dan niet eens tijd om tegelijk met het voorjaar, jezelf de rust gunnen om eens naar binnen te kijken? Waar droomde je vroeger van? Wat zijn dingen die je altijd al heel erg graag wilde doen? Waar heb je de laatste tijd aan lopen denken ? Heb je het idee dat je steeds tegen dezelfde dingen aan loopt? Een soort cirkel die je steeds maar weer opnieuw doorloopt zonder dat er daadwerkelijke verandering plaatsvindt. Ik nodig je uit om echt de tijd te nemen hier eens naar te gaan kijken. Hoe staat het ervoor? Hoe sta ik ervoor? Stel jezelf een wat kritische vragen.
Zoals bijvoorbeeld; “Wat heb ik al gedaan?”, “Waar ben ik tevreden over?”, “Wat zou anders kunnen?”,” Waar ligt het nou aan dat ik steeds in dezelfde valkuil stap, het lijkt wel alsof ik steeds hetzelfde uitstelgedrag vertoon”. Sta eens stil en wees nieuwsgierig naar jezelf. Maak die wensen, ideeën, wensen maar eens wakker, het is nu de tijd!
We zaaien immers nu om hier later de vruchten van te kunnen plukken.
Opnieuw stil staan bij wie jij nou echt bent, wat jij belangrijk vindt, waar jij voor staat is een uitdaging die pijnlijk kan zijn. Deze pijnlijke punten zijn leermomenten, die precies laten zien waar het om gaat. Stilstaan bij deze pijnlijke beelden, ze van een afstand bekijken, ze te doorvoelen geven nieuwe inzichten waar je mee verder kunt. We zijn gewend om andere wegen te bewandelen op het moment dat we weerstand ervaren. Op het moment dat je de weerstand gaat bekijken kom je tot verrassende inzichten. Het geeft je de mogelijkheid om andere wegen in te slaan.
Ik ga uit van je eigen wijsheid en inzichten. Je kunt alleen dit proces aangaan maar soms heb je een helpende hand nodig, een neutraal iemand die vanaf een afstand met je meekijkt. Ik help je graag. Samen maken we deze ontdekkingsreis en ik stimuleer je naar je leerstukken te kijken en er wat mee te doen.
De tijd, is er rijp voor, de lente staat niets voor niets voor ontwaken, opkomen, bewerken, planten, verwachtingen laten varen, vertrouwen en uitgroeien. Gun jezelf dit moment.
